UD
De Ud is een instrument van de familie Luit, dat van verschillende snaarinstrumenten snufjes hergroepeert. De Luit doet zich onder gevarieerde vormen voor. De Ud bestaat uit een hals, een half peervormige deel; die de kast word genoemd en de snaren die op de hele lengte van het instrument worden gespannen. De oorsprong van de Ud gaat tot
de oudheid (ongeveer 500 na JC) terug.
In het begin bevatte de Ud 4 snaren, het is pas in de achtste eeuw dat Ziryab een vijfde snaar toevoegt. Over het algemeen zijn de snaren verdubbeld om een machtigere klank te verkrijgen.In de vijftiende eeuw, neemt de Ud zijn definitieve vorm aan, met het toevoegsel van een zesde laag tonigsnaar.De Ud heeft in totaal 11
snaren waarvan er 5 verdubbeld zijn en een. De snaren worden gestemd als volgt: C-G-D-A-D.
Dit is momenteel de meest gebruikte standaardvorm in de Arabische wereld. De Ud wordt ook gebruikt bij de ‘arabo-andalouse’ muziek waarbij het vaak gaat over de oudere vormen van dit instrument dus om 4 of 5 snaren.
De Ud is de voorvader van de westerse Luit. Deze werd in Europa via de Arabische Koninkrijken als eerste in Spanje in de loop van de dertiende eeuw ingevoerd.
De Ud is een instrument zonder fretten, want traditioneel in de oostelijke muziek wordt zijn hals in 24 zones verdeeld en dat maakt het gebruik van “de kwarten van toon” van de oostelijke muziek mogelijk.
Men speelt de Ud met behulp van plectrum. In het begin was dit van hout, maar is vervolgens door een veer van een arend of door een hoorn van een stier vervangen. De Ud wordt ook als de koning van de oostelijke muziek instrumenten genoemd. De Ud is dus het ideale instrument om de stem of de melodie te vergezellen.
